Szkoła Podstawowa w Biernatkach

Haiku - to krótki, nierymowany utwór poetycki wywodzący się z Japonii. Składa się z 17 sylab, 3 wersów o układzie sylabicznym 5-7-5. Tradycyjne haiku inspirowane jest naturą, zmianami zachodzącymi w przyrodzie, związanymi z następującymi po sobie porach roku. Wiersze powstają pod wpływem chwili, natchnieniem staje się krótka refleksja, obserwacja otaczającego nas świata.  

Haiku było tematem jednej z lekcji bibliotecznych. Poznaliśmy historię, cechy i zasady tworzenia haiku  Z dumą prezentujemy wiersze naszych uczniów, nawiązujące do japońskiej formy poetyckiej.

 

 

"Mama" 

Moja mama jest wspaniała,

kocha ludzi, świat bezwłada.

Kocha bratki, kocha kwiatki,

a najbardziej czekoladki.

Kiedy smutno jest mi wręcz,

moja mama przy mnie jest.

Jest aniołem,

jest księżniczką,

gdy potrzeba - wojowniczką.

Mama śpiewa jak gwiazdorek,

kiedy wszyscy usną sobie.

Michalina Krysiak. 

 

---

 

"Jarzębina" 

Jarzębina, jarzębina owocować już zaczyna.

Mama z babcią są tu stale

polują na jej korale

Z nich wycisną pyszny sok,

przyda się na cały rok,

bo jego przeznaczeniem

jest leczyć każde przeziębienie

Kasia Owczarek.

 

 

---

 

 

Wstaję i…

Wstaję i patrzę w okno,

za którym widać krokusy

Drzewa pąki puszczają,

pszczoły nektar zbierają,

żonkile oślepiają złocistym blaskiem,

przebiśniegi wydostają się

spod ziemi.

Patrzę w lustro

I czuję, że wiosna właśnie

Przylatuje!

 Amelia Przybylska.

---

 

Zima, a może to już wiosna

Zima się kończy, a wiosna zaczyna.

Płatki latają, na gród narzekają.

Wiosna tuż tuż...

a śniegu po brzuch.

Przyroda ma swój gust.

Gdy śniegi stopnieją,

zwierzęta oszaleją!

Niedźwiedzie wstają,

a ptaki śpiewają.

To wszystko z radości, że wiosna zagości.

Uśmiechy małe, motyle wspaniałe.

Kwiatki pachnące i mleczne, mdlące.

A pszczoły z radości szukają miłości!

Bo wiosna tuż, tuż...

Natalia Ginalska

---

Wiersz marcowy

Po wyglądzie nie stwierdzę,

przy jakiej obcej osobie siedzę.

Dopóki jej nie poznam,

to zwątpienia nie pokonam.

Człowiek to nie zwierzę,

ale nie zawsze uwierzę,

że to co ma i ubierze,

swą prawdziwą postać przybierze.

Do prawdy trzeba dotrzeć,

jak i do szczerości dna.

Dlatego lepiej spojrzeć,

czy na pewno wszystko gra.

Czy marzenia, priorytety,

są jedynie dla poety?

Jak uczucia i pragnienia,

jedyną drogą do zwątpienia?

 

Czemu każdy nam wytyka,

kiedy przypadkiem nas spotyka,

co złego dziś zrobimy,

bo nie po to się rodzimy.

By wytykać sobie błędy,

i pytać się którędy,

jaką drogą, w którą stronę?

Mimo tego, że nie chcę lub nie mogę?

Pamiętajmy o tym zawsze,

decyzje podejmujemy my.

Bo co najciekawsze,

żeby szczęśliwym być...

Trzeba popełniać całe życie błędy

i pamiętać, że trzeba się na nich uczyć.

A sami się dowiemy w jąką stronę mamy iść i którędy.

Więc nie pozwólmy nikomu tego zburzyć.

 Paulina Krajewska.

---

Wiosna choć ciepła

Potrafi nas zaskoczyć

Zmiennym obliczem